الیاف را به روش های متنوعی می توان طبقه بندی کرد. هنوز هم یکی از طبقه بندی های راحت ومناسب از الیاف براساس طبیعی یا مصنوعی بودن استوار است.

الیاف طبیعی خود به سه دسته گیاهی، حیوانی و معدنی تقسیم می‌شود. گروهی از الیاف طبیعی (natural fibers) در گستره ی مواد پلیمری هستند که از گیاهان و حیوانات بدست می آید. در حالی که گروه دیگر الیاف طبیعی از منیزال ها بدست می آیند. این منیزال ها از سرامیک های کریستالین ساخته شده اند. یک خصوصیت ممتاز الیاف طبیعی این است که آنها عموما از مخلوطی از ترکیبات مختلف (شیمیایی و فیزیکی) ساخته شده اند.

از بین الیاف گیاهی پنبه مهم‌ترین و پر مصرف‌ترین آنهاست و بیشترین ماده‌ای که در پنبه وجود دارد سلولز می‌باشد. از دیگر الیاف گیاهی می‌توان به کتان، کنف، چتایی و رامی اشاره کرد.

درمیان الیاف حیوانی مهم‌ترین و پر مصرف‌ترین آن‌ها پشم می‌باشد که منبع تهیه آن پشم گوسفند می‌باشد. از دیگر الیاف حیوانی می توان به کشمیر، موهر، ابریشم و پشم شتر اشاره کرد.

از الیاف معدنی می‌توان به الیاف فلزی، شیشه، کربن و آزبست یا پنبه نسوز اشاره کرد.

الیاف مصنوعی را نیز می توان به الیاف پلیمری، فلزی وسرامیکی یا شیشه ای تقسیم بندی کرد. در زمینه ی این الیاف تحولات و پیشرفت های زیادی در نیمه ی دوم قرن بیستم رخ داده است. استفاده از این الیاف به عنوان مواد با کاربرد بالا در کاربردهای ساختاری مهندسی بر پایه ی سه مشخصه ی مهم است:

۱) قطر کوچک نسبت به اندازه ی دانه وسایر واحدهای ریزساختاری.

۲) درجه ی انعطاف پذیری بسیار بالا یکی از خصوصیات مواد با مدول بالا وقطر کوچک است.

3) نسبت طول به قطر (L/d) بالا که موجب می شود نسبت بیشتری از نیروی اعمالی به ماتریکس کامپوزیت تقویت شده با الیاف بوسیله ی الیاف منتقل شود.

از نمونه های الیاف مصنوعی می توان به الیاف سلولز، استات سلولز، پلی پروپیلن، پلی وینیل الکل، پلی اتیلن، پلی آمید (نایلون)، پلی استر، اکریلیک و ویسکوز ریون اشاره کرد.

ساختار و ویژگی های مولکولی الیاف جز عوامل مهمی است که بر خواص نخ و در نهایت پارچه اثر به سزایی دارد که از جمله آن ها می توان به استحکام کشش، خاصیت ارتجاعی یا الاستیسیته، بازگشت از حالت الاستیک، طول لیف و تورم لیف اشاره کرد.

با روش‌های ریسندگی و در کنار هم قرار گرفتن الیاف، نخ به وجود می آید که به رشته‌های باریک و بلندی گفته می‌شود و کاربردهای مختلف در صنایع نساجی دارد. نخ در صنایع نساجی جز اصلی و عموماً تنها جز تشکیل دهنده پارچه است.

همچنین از نخ جهت اتصال تکه های پارچه نیز به کار گرفته می شود. تقسیم‌بندی نخ از نظر جنس آن چنان که در بالا نیز بیان گردید این تقسیم بندی شامل نخ طبیعی، نخ مصنوعی و نخ مخلوط که به ترتیب از الیاف طبیعی، الیاف مصنوعی و ترکیب این دو تولید می گردد.

یکی از مشخصه های اصلی نخ که موجب تفاوت در نوع کاربرد آن می شود نمره نخ می باشد. منظور از نمره نخ ظرافت آن است که معمولا روی بسته نخ ذکر می شود. از آنجایی که نخ ها انعطاف پذیر و ناهموار هستند به جای اندازه گیری قطر نخ ها، ظرافت آنها از نظر طول و وزن بیان می شود.

دو سیستم نمره بندی نخ وجود دارد: سیستم مستقیم و سیستم غیر مستقیم.

در سیستم مستقیم طول ثابتی از نخ در نظر گرفته می شود و وزن آن به عنوان نمره نخ بیان می شود. در این روش نخ های ظریف دارای نمره کمتر و نخ های ضخیم دارای نمره بیشتر هستند. هنگام خرید نخ بسته به نوع کار باید به نمره آن توجه داشته و نخ ظریف یا ضخیم مناسب با کار تهیه نمایید. واحدهای متداول برای نمره نخ در روش مستقیم عبارتند از: دِنیر (جرم 9000 متر از نخ بر حسب گرم )، تکس ( جرم 1000 متر از نخ بر حسب گرم ) و متریک ( طول یک گرم از نخ بر حسب متر).